Έχουμε κάνει περισσότερα από 10 επίσημα παιχνίδια, είχαμε εύκολα και δύσκολα παιχνίδια, προσπάθησε τα πάντα, αλλά όπως μας είπε και ο ίδιος δεν ξέρει τι άλλο πρέπει να κάνει. Ότι κάνει δεν του βγαίνει, δεν έχει την τύχη που θα ήθελε και όλα του βγαίνουν στραβά. Το φταίξιμο δεν ανήκει όλο στον προπονητή μας, αλλά του ανήκει ένα μεγάλο μερίδιο. Κατά την δίκη μας γνώμη οι κύριοι λόγοι αυτής της άσχημης εικόνας που βγάζει η ομάδα μας είναι τρεις και θα τους αναλύσουμε πιο κάτω. Σε ένα γάμο δεν φταίει μόνο ο ένας αλλά πολλοί αλλοι…
Ο πρώτος και σημαντικότερος λόγος αυτής ποδοσφαιρικής κατάντιας ανήκει στην διοίκηση, γιατί έφερε ένα προπονητή που δεν είχε καμία προηγούμενη εμπειρία στο Kυπριακό ή τουλάχιστο στο Eλληνικό πρωτάθλημα για να μπορεί να έχει μια εικόνα του πρωταθλήματος μας και της ιδιότροπης μας ποδοσφαιρικής κουλτούρας και τον έριξαν από νωρίς στα βαθιά! Χωρίς να δείξει έργο ή να κερδίσει την εμπιστοσύνη μας, τον άφησαν να διαχειριστεί το ρόστερ μας εν λευκώ, να αποδεσμεύει ποδοσφαιριστές που χρειαζόμασταν, βλέπε Καρυπίδη, Μπκέμαν, και να αφήσει ποδοσφαιριστές που δεν μας έκαναν, βλέπε Μπούντιμιρ και Μπένα. Για δεύτερη χρονιά δεν έφεραν ποδοσφαιριστή σκόρερ, που να βλέπει δίκτυα και πληρωνουμε το τίμημα. Η ανάγκη να έχουμε τεχνικό διευθυντή είναι αναγκαία. Χαραμίσαμε τα δυο τελευταία χρόνια πολλά εκατομμύρια ευρώ σε ποδοσφαιριστές που δεν πρόσφεραν τίποτα και ακόμη μυαλό δεν βάλαμε. Δεν αφήνουμε σε κανένα σημερινό και αυριανό να διαχειρίζεται την ομάδα μας χωρίς επίβλεψη. Πρέπει να επεμβαίνουν εκεί που χρειάζεται. Το μοντέλο εν λευκών τα τελευταία 2 χρόνια δεν δούλεψε.
Ο δεύτερος σημαντικός λόγος είναι ότι δεν ήρθε στην ομάδα μας ο ποδοσφαιριστής που να ξέρει να στέλλει την μπάλα στα δίκτυα, ο λεγόμενος στράικερ ή killer. Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι ψυχολογίας και εξαρτούνται πάρα πολλά από αυτό τον τομέα. Εάν πάμε πίσω και θυμηθούμε τα παιχνίδια με την Μάριμπορ, χάσαμε ευκαιρίες που δεν χάνονταν. Εάν παίρναμε την πρόκριση από αυτά τα παιχνίδια, που είχαμε πολύ καλή παρουσία, η ψυχολογία θα ήταν στα ύψη, ο κόσμος δεν θα μουρμουρούσε, ούτε θα αμφισβητούσε την ομάδα και τον προπονητή. Σαν αυτό το παιχνίδι είναι και τα υπόλοιπα, βλέπε Ζουλτε, Αελ, Αεκ και Σαλαμίνα. Θέλαμε τον ποδοσφαιριστή που θα στέλει την μπάλα στα δίκτυα και να σταματήσει η μουρμούρα και η αμφισβήτηση. Αντί το περσινό παράδειγμα με τον Μπιτόν να μας γίνει μάθημα, που τον φέραμε τον Γενάρη και έβαλε κάποια καθοριστικά γκολ και πήραμε το πρωτάθλημα, ξανακάναμε το ίδιο λάθος και δεν φέραμε επιθετικό!
Ο τρίτος σημαντικός λόγος έχει να κάνει μετά αποδυτήρια, ο τρόπος προσέγγισης του προπονητή προς τους ποδοσφαιριστές και την βοήθεια που δεν βρήκε από τους παλιούς ποδοσφαιριστές και αρχηγούς του ΑΠΟΕΛ. Ο προπονητής προσπάθησε να γίνει φίλος με τους ποδοσφαιριστές, και κάποιοι από αυτούς που ανάφερα πιο πάνω, δεν εκτίμησαν αυτή την προσπάθεια, αντίθετα το εκμεταλλεύτηκαν και έκαναν τα δικά τους. Εδώ στην Κύπρο μόνο η ράβδος και φωνές πιάνουν τόπο. Είμαστε τόπουζοι.
Το συμπέρασμα μας είναι ότι σε αυτό το γάμο φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης η διοίκηση και καλείται άμεσα να διορθώσει όσα διορθώνονται, αλλά σωστά αυτή την φορά! Οι αρχηγοί του ΑΠΟΕΛ να γίνουν πραγματικοί αρχηγοί μέσα και έξω από το γήπεδο! Για τον προπονητή δεν έχουμε να πούμε τίποτε γιατί έχει χάσει το παιχνίδι και το μόνο που απομένει να κάνει είναι να φύγει! Για τον μεγάλο κόσμο του ΑΠΟΕΛ δεν έχουμε να πούμε και πολλά, γιατί σε μεγάλο βαθμό έχει δίκαιο. Το μόνο που έχουμε να πούμε είναι να έχει υπομονή γιατί εάν συνεχίσουμε να είμαστε μηδενιστικοί, κανένας προπονητής δεν θα στεριώσει στο ΑΠΟΕΛ.
Το ΑΠΟΕΛ είναι ΙΔΕΑ και ΑΘΑΝΑΤΟ θα ΖΕΙ.
Hitman