Επι ευκαιρίας των γενέθλιων του Ιβαν Γιοβάνοβιτς γράφω λίγα λόγια για τον αρχιτέκτονα της ομάδας, για τον άνθρωπο που με την ομάδα που δημιούργησε, πάτησαν στο ψηλότερο και στο ιστορικότερο σκαλί της ιστορίας του ΑΠΟΕΛ… γράφοντας χρυσά γράμματα… κάνοντας το ΑΠΟΕΛ διάσημο ανα το παγκόσμιο!
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, γεννήθηκε στις 8 Ιουλίου το 1962 στην Γιουγκοσλαβία (Δόζνιτσα). Ξεκίνησε την επαγγελματιkή του πορεία το 1984-1985 σαν ποδοσφαιριστής της Ράντ Βελιγραφίου, ενώ πιο πρίν, σαν ερασιτέχνης, άρχισε απο την τοπική ομάδα της Δοζνιτσας. Το 1989-1990 πήρε μεταγγραφή στην ομάδα του Ηρακλή Θεσσαλονίκης όπου εκεί έκλεισε τη ποδοσφαιρική του καριέρα μετά απο δέκα χρόνια. Σαν προπονητής ξεκίνησε το 2001 στη Νίκη Βόλου, το 2002-2003 πήγε στον Ηρακλή και το 2003 ήρθε στο ΑΠΟΕΛ. Μαζί μας κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2003-2004. Το 2005 επιστρέφει στην Ελλάδα ώς προπονητής στην Παναχαϊκή( 2005-2006). Το 2007 επιστρέφει στον Ηρακλή και στις αρχές του 2008 έρχεται πάλι κοντά μας, όπου έμελλε η συνεργασία αυτή με το ΑΠΟΕΛ να γίνει και η κορύφωση της καριέρας του: Συμμετοχή στους ομίλους του Champions League και φυσικά έξι τίτλους απο το 2008.
Δεν θα μακρυγορήσω για τον Στρατηγό απλά θέλω να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο που είναι απο την σελίδα των οπαδών του Ηρακλή Θεσσαλονίκης και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα:
Χιλιάδες συγχαρητήρια και μία συγγνώμη…
08/03/12 02:46 Επιμέλεια: Χαρίλαος Χαρίτων
Στα ουράνια της Ευρώπης και στο απόλυτο της επαγγελματικής αναγνώρισης βρίσκεται, πλέον, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ένας «αμετανόητος» Ηρακλειδέας, που τόσο πολύ απαξιώθηκε στο περιβάλλον της ομάδας, με την οποία έδεσε τη ψυχή του και με τα χρώματα της οποίας «έβαψε» την καρδιά του. Ήρθε η ώρα, όλοι εμείς στον Ηρακλή, που δεν τον πιστέψαμε, οπαδοί, παράγοντες και δημοσιογράφοι, να τον συγχαρούμε με όλη τη ψυχή μας. Με την ομάδα – δημιούργημά του, τον ΑΠΟΕΛ, πέτυχε το απίστευτο της πρόκρισης στις οκτώ κορυφαίες ομάδες της μεγαλύτερης διασυλλογικής διοργάνωσης της ηπείρου.
Να τον χιλιοσυγχαρούμε, καθώς, μέσω της εκτυφλωτικής λάμψης του Ιβάν ακούγεται – έτω και εξ αντανακλάσεως – το όνομα του δικού μας Ηρακλή στην Ευρώπη. Η ανεπανάληπτη επιτυχία αυτού του ανθρώπου μας κάνει και εμάς, κάνει όλους τους Ηρακλειδείς, περήφανους και τους προσφέρει την διάθεση για έναν πανηγυρισμό. Έστω και στιγμιαίο, έστω και βουβό, έστω και εσώτερο, σαν μια ηλιαχτίδα στην καθημερινή καταχνιά από τα βάσανα ενός Συλλόγου, που πλήττεται από τον τυφώνα της κρίσης των τελευταίων χρόνων. Μέσα από το απόλυτο της επιτυχίας του Ιβάν, μέσα από την εκτυφλωτική λάμψη της αναγνώρισης αυτού του ανθρώπου, ένα σκίρτημα ικανοποίησης ηλεκτρίζει όλους μας. «Το δικό μας παιδί, ο δικός μας Ιβάν.».
Ένας «δικός μας Ιβάν», που δεν τον πιστέψαμε και – πολύ περισσότερο – δεν αξιοποιήσαμε, όσο ήταν εδώ, μαζί μας. Τότε, ήταν ο «Ιβανάκος», που «δεν κάνει για προπονητής», που δεν του πηγαίνουν τα κοστούμια, που μοιάζει με. Αλβανό, που δεν κάνει τις κινήσεις, που «πρέπει» από τον πάγκο, που «δεν το έχει», βρε παιδί μου. Πικρές αλήθειες, αλλά, θυμηθείτε εκείνη την εποχή και πείτε ότι έχουμε άδικο. Τώρα, του ανήκουν τα χιλιάδες, αυθεντικά κι ολόθερμα συγχαρητήρια από ολόκληρη την «κυανόλευκη» οικογένεια στον Ιβάν, που σαραντάρισε στην καταφρόνια την δική μας και πενηνταρίζει στο Έβερεστ της αναγνώρισης.
Α, να μην το ξεχάσουμε. Και μια συγγνώμη, Ιβάν, από όλους μας. Τώρα, με τα γυαλιά, που μας φόρεσες, βλέπουμε καλύτερα.
Τα δικά μου συμπεράσματα;
ΣΤΡΑΤΗΓΕ ΜΟΥ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΧΑΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΠΟΣΟ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ!
Κάνεις και εσύ λάθη, είσαι ξεροκέφαλος το ξαναείπαμε, αλλά εκείνα που έζησα μαζί σου μπορεί ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος να μην αξιοθεί να μου τα προσφέρει!
Χρόνια σου πολλά Γαλαζοκίτρινα και σε ευχαριστώ για όλα!
APOEL Sur Fan