Το προηγούμενο Σαββατοκυρίακο και γενικά η προηγούμενη αλλά και αυτή η βδομάδα ήταν ενα χρονικό διάστημα που πέρασε και δεν είχαμε ΑΠΟΕΛ. Τι κάναμε και τί δεν κάναμε για να περάσουν αυτές οι δύσκολες μέρες ένας Θεός ξέρει. Πήγαμε σε γάμο, σε πάρτυ, σε καφετέριες, πήγαμε στο fan club φάγαμε πίτσες, κρέπες, παγωτά, ήπιαμε μπύρες με την παρέα. Πήγαμε εκτός Λευκωσίας, πήγαμε κέντρο Λευκωσίας, πειράζαμε κόσμο, γελούσαμε με τι βλέπαμε –κάτι αυτοκίνητα κάτι ντυσίματα – ρε η νεολαία πως κατάντησε (;!). Διαβάσαμε τον ΘΡΥΛΟ, καμαρώσαμε την αφιέρωση για το fan club μας, διαβάσαμε και τα sites στο ιντερνετ αλλά τίποτα. Τι ανοίξα τον υπολογιστή δεν κατάλαβα. Α ναί είδαμε και dvd καμιά ταινία, σκοτώσαμε ακόμα 2ώρες απο τις πολλές που είχαμε για να σκοτώσουμε. Στολίσαμε το δωμάτιο με τα υπόλοιπα κασκόλ που δεν ήταν κρεμμασμένα, πλύναμε και το αυτοκίνητο. Πήραμε βόλτα και τους σκύλλους. Έμεινε κάτι που δεν κάναμε;;;;
Όταν το ΑΠΟΕΛ δεν παίζει ΟΛΑ παραλύουν. Ο κόσμος φαίνεται διαφορετικός και ότι και να κάνουμε τίποτα δεν είναι το ίδιο! Όταν δεν πάμε γήπεδο είναι σαν και δεν ζούμε, δεν αναπνέουμε τον αέρα που αναπνέουμε όταν παίζει το ΑΠΟΕΛ. Δηλαδή δεν φταίω μόνο εγώ γιατί πολλοί λένε ότι όταν ένα Σαββατοκυριάκο δεν έχει ΑΠΟΕΛ και πρέπει να περιμένουμε το επόμενο, πόσο μάλλον να παίζουμε και Δευτέρα, φαίνεται να είναι ΑΙΩΝΑΣ ο χρόνος που περνά. Πραγματικά αιώνας όμως.