Τα λόγια είναι περιττά. Λαμβάνοντας υπόψιν και τον ΠΑΤΣΟ που εφάμεν στο Σούπερ Κάπ (άσχετα αν είναι ένας άτυπος τίτλος) και πιο πρόσφατα η παρουσία της ομάδας μας παιχνίδι με τους αελίστες ,στο μυαλό των περισσότερων ΑΠΟΕΛιστών, γυροφέρνουν αργές και βασανιστικές σκέψεις για το αύριο. Βρισκόμαστε πάνω σε ένα καράβι χωρίς καπετάνιο και πλήρωμα και προχωράμε ακυβέρνητοι στο άγνωστο. Και δεν ονομάζεται Ελπίδα το πλοίο μας, αλλά Ματαίωση.
Δεν θα αναφερθώ ούτε σε μίζες (όπως αναφέρονται σε διάφορες κουβέντες στα διάφορα στέκια), ούτε σε αποζημιώσεις που δώθηκαν τα τελευταία χρόνια σε λάθος προσλήψεις είτε τεχνικού επιτελείου ή ποδοσφαιριστών. Ούτε επίσης θα γράψω για την παρούσα διοίκηση αν επωφέλείτε οικονομικά απο αυτά που βλέπουν τα μάτια μου τον τελευταίο καιρό ή όχι. Απο στιγμής που κανένας δεν εμφάνισε αποδείξεις για τα πιο πάνω δεν μπορώ να κατηγορήσω κανένα και ούτε χρειάζεται να γραφτεί κάτι.
Το τί συμβαίνει στο ΑΠΟΕΛ μας, αργά ή γρήγορα θα ερχόταν. Τα τέλευταία χρόνια γνωρίσαμε απο κοντά ομάδες που ποδοσφαιρικά είναι ώριμες και απο οτι μας είπαν μάθαμε, σαν ΑΠΟΕΛ, τον σωστό τρόπο ανάπτυξης μιας ασύμαντης ομάδας και να την μετατρέψουμε σε σημαντική, σε μια ομάδα την οποία θα θαυμάσει ο κόσμος ολόκληρος σε όλα τα μήκη και πλάτη της γής. Μια ομάδα η οποία θα έβλεπε στα ίσια ομάδες μεγαθήρια του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Τα καταφέραμε σε ένα σημείο.
Ρεάλ Μαδρίτης (Χ2), Μπαρτσελόνα, Τσέλσι, Παρί, Άγιαξ, Πόρτο, Λυόν, Αθλέτικ Μπιλμπάο κ.α. μας χειροκρότησαν για την πορεία μας. Ο Ζιντάν αυτοπροσώπος μίλησε με διθύραμβους για το ΑΠΟΕΛ μας και ο Πώλ Μπράιντερ είπε οτι όποια ομάδα και να κατακτήσει τον τίτλο, για μένα η ομάδα του ΑΠΟΕΛ είναι η νικήτρια ομάδα του φετινού Τς. Λιγκ (σαιζόν 2011-2012).
Η παρουσία μου στα γήπεδα κρατεί λίγο πολύ 15 χρόνια και φέτος αποφάσισα να «πενθύσω» και να στερήσω απο τον εαυτό μου να ταλαιπωρηθεί ψυχολογικά σε τεράστιο βαθμό απο την παρουσία της ομάδας μου.
Προτιμάω να κάθομαι σπίτι μου ή σε καφετέρια και να παρακολυθώ τους αγώνες απο τηλεόραση γιατί έτσι, μπορώ πολύ απλά είτε να κλείσω την τηλεόραση ή να φύγω απο την καφετέρια.
Ναι κύριοι του συμβουλίου του ποδοσφαιρικόυ ΑΠΟΕΛ, είτε είστε οι κύριοι υπεύθυνοι είτε όχι, με αναγκαατε να πενθώ για την ομάδα μου. Με κάνατε να μην θέλω να απολαύσω την ΟΜΑΔΑ ΜΟΥ και να πω περήφανα: «Αυτό είναι το ΑΠΟΕΛ μου που κοίταξε στα μάτια τον Ρονάλτο, τον Καβάνι, τον Μέσι…. αυτό είναι το ΑΠΟΕΛ μου που με την παρουσία του ένταξε στο δυναμικό του τον Αλμέιδα, τον Ρίσε, τον Μαντούκα και τον Καβενάγκι.»
Ευχαριστώ το Θεό που έζησα και είδα με τα μάτια μου ομαδάρες να αγωνίζονται με τον ΘΡΥΛΟ μου και να γράφουν διθύραμβους και παιάνες στα μέσα κοινωνικής τους δικτύωσης.
Το ανάφερα πιο πάνω. Δεν με κόφτει ΑΝ επωμίζεστε μίζες ή αν κανονίζετε συγκεκριμένα άτομα και μάνατζερ. Δεν με κόφτει ΑΝ τα 6 συνεχόμενα Πρωταθλήματα ήρθαν, όπως λένε οι απανταχού αντι-ΑΠΟΕΛίστες, με βρώμικα χρήματα και εξαγορά παικτών και διαιτητών. Και αυτοί θα πάθουν ότι πάθαμε φέτος εμείς γιατί ρόδα είναι και γυρίζει.
Αυτό που με κόφτει και τρώει με σιγά σιγά που μέσα, είναι οτι θέλω το ΑΠΟΕΛ μου πίσω. Θέλω να μπορώ να συνεχίσω να βλέπω κατάματα τους υπόλοιπους και να τους απαντώ στις κατηγορίες τους «αν μπορέιται κάμετε το τζιαι εσέις». Θέλω την υγεία στον Αρχάγγελο, το στολίδι που υπάρχει στην Κύπρο ολόκληρη και ναι, είναι το καλύτερο προπονητικό κέντρο ανα το παγκύπριο. Θέλω τα «μικρόβια» που υπάρχουν στο ΑΠΟΕΛ μου να εξαφανιστούν και να επέλθει η τάξη και η πειραρχεία στην ομάδα που κάποτε έσφιζε απο ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΑ (βλέπε Ιβάν εποχή)
Δεν θέλω τίποτα αλλό. Μόνο τα προαναφερθέντα στην πιο πάνω παράγραφο.
Ζητάω πολλά;
Πιστός Πορτοκαλί Οπαδός.
Υ.Γ. Επειδή πιστεύω οτι μερικοί απο την διοίκηση θα το διαβάσουν, ελπίζω να ερωτηθούν για το αν αξίζει να συνεχιστεί το χάλι μας ή αν πρέπει να σταματήσει.