«Με την βοήθειαν του Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου του Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων, αναλαμβάνομε τον αγώναν διά την αποτίναξν του αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνο το οποίο μας κατέλειπαν οι πρόγονοί μας ως ιεράν παρακαταθήκην: « Ή ταν ή επί τας»…
Αδελφοί Κύπριοι,
Ας δείξωμεν εις τον κόσμον για άλλην μιαν φοράν ότι και του σημερινού Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει…
Εμπρός όλοι μαζί για τη λευτεριά της Κύπρου μας! Τούτο το κάλεσμα του Διγενή, η πρώτη προκήρυξη του Αγώνα, ήταν η επιταγή της Ιστορίας, ήταν η φωνή της δούλης από αιώνες πατρίδας, που καλούσε τα παιδιά της να της λύσουν τις αλυσίδες της σκλαβιάς.
Ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ, ο θρυλικός Διγενής, καλούσε τους Έλληνες της Κύπρου να αγωνιστούν για το Δίκαιο, το Ηθικό και το Φυσιολογικό. Μετά τα Δωδεκάνησα το 1947, ήταν η σειρά της Κύπρου μας να Ενωθεί με τη Μάνα Ελλάδα.
Η Κύπρος, είναι Ελλάδα απ’ άκρου σ’ άκρη! Από την Πάφο ως τον Απόστολο Αντρέα και από τους Σόλους και την Κερύνεια ως τη Λεμεσό, το Κούριο, την Αμαθούντα, το Κούριο και τη Σαλαμίνα.
Το μαρτυρά η πολυτάραχη Ιστορία αυτού του πολυβασανισμένου νησιού! Η Ελληνική ιστορία της Κύπρου! Δεν μπορούσαν λοιπόν οι Έλληνες της Κύπρου να αρνηθούν να εκπληρώσουν το χρέος τους προς την πολύπαθη πατρίδα τους. Και δεν αρνήθηκαν!
Εντάχθηκαν στην ΕΟΚΑ και πολέμησαν με γενναιότητα τους Άγγλους αποικιοκράτες. Βασανίστηκαν φριχτά, έγιναν ολοκαύτωμα στα βουνά και στους κάμπους, ανέβηκαν στο ικρίωμα της αγχόνης ψάλλοντας τον Εθνικό Ύμνο, για μια Κύπρο ελεύθερη και Ελληνική! Αυτούς τους ανθρώπους τιμούμε σήμερα!
Όλους τους ήρωες της ΕΟΚΑ, που αναβίωσαν στο νησί μας τους Μαραθωνομάχους και τους Σαλαμινομάχους, τους τριακόσιους του Λεωνίδα, τους αγωνιστές του εικοσιένα και τους ήρωες του Αλβανικού Έπους!
Που δεν λογάριασαν νιότη και έδωσαν την ίδια τους τη ζωή για την ελευθερία της Κύπρου και την Ένωση της με την Ελλάδα!
Αυτούς τους γίγαντες της Λευτεριάς τιμούμε σήμερα και νιώθουμε ασήμαντοι μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας τους. Γονατίζουμε ευλαβικά μπροστά στους θυσιαστικούς βωμούς, που στήθηκαν απ’ άκρου σ’ άκρη του νησιού μας και τιμούμε όλα τα ηρωικά τέκνα της Κύπρου μας, που μας δίδαξαν ότι, η ελευθερία ενός λαού απαιτεί θυσίες. Που μας δίδαξαν ότι, η ελευθερία δε χαρίζεται σε κανέναν, αλλά κερδίζεται μέσα από σκληρούς αγώνες και αντρειοσύνη!
Ας μην ξεχνάμε εξάλλου και τους στίχους του ποιητή Ανδρέα Κάλβου: