Όπως γνωρίζεται όλοι σας, ζούμε και κατοικούμε στην χωρά της μπανανίας, στην χώρα παλαβών, μάλιστα, γιατί εμείς είμαστε αυτοί που ψηφίζουμε και στηρίζουμε όλους αυτούς τους ηλίθιους που μας κυβερνούνε διαχρονικά και τους δίνουμε το δικαίωμα να καθορίζουν τις ζωές μας και των παιδιών μας.
Ζούμε σε μια ουτοπία, ότι είμαστε στην γη της Ευαγγελίας, με όλα τα αγαθά του κόσμου απλωμένα στα πόδια μας. Είμαστε σαν τους χασισωμένους, που ότι μας προσφέρουν, τους λέμε ευχαριστώ και πάμε για ύπνο.
Θυμάμαι το ρητό που μας έλεγαν οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας όταν είμασταν μικροί, «γιε μου, σαν την Κύπρο δεν έχει» και ένιωθα μια ικανοποίηση και περηφάνια, ότι είμαι στον καλύτερο τόπο του κόσμου.
Όταν μεγαλώσαμε και πήγαμε να σπουδάσουμε και ξεκινήσαμε να κυκλοφορούμε στον υπόλοιπο κόσμο, απορήσαμε τι είναι αυτά που μας έλεγαν, αλλά αφού οι καημένοι παππούδες μας, δεν είχαν βγει ποτέ έξω από την Κύπρο μας, που να ξέρουν και αυτοί, σε τι κατάντια είμαστε!!!
Το μεγαλύτερο μας πρόβλημα, μέσα σε τούτο τον τόπο είναι, ότι προσπαθούμε να ανακαλύψουμε την ‘ταχινόπιττα’, που την στιγμή που την ‘ταχινόπιττα’, την έχουν ανακαλύψει άλλοι εδώ και δεκαετίες!!!
Αυτό έκαναν και με την κάρτα φιλάθλου. Αντί να δουν τα τόσα παραδείγματα που έχει στην Ευρώπη για καταπολέμησης την βία στα γήπεδα, είπαν οι ‘ειδήμονες’ της Κύπρου, ότι θα κάνουν δική τους μεθοδολογία (πατέντα) για την πατάξει της βίας.
Σίγουρα, κανένας υγείες σκεπτόμενος άνθρωπος δεν θέλει να βιώσουμε, τραυματισμούς και θανάτους, μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Υπάρχουν όμως, τόσες χώρες, που έχουν βρει την λύσει, και το μέγα ερώτημα είναι, γιατί δεν την εφαρμόζουμε και εμείς στην μακρότατη Κύπρο, που είναι μια συνηθισμένη πόλη της Ευρώπης, με 800,000 κόσμο!!!
Αυτό που μας εκνευρίζει, είναι το ότι, είμαστε αναγκασμένοι να τους ακούμε και να τους βλέπουμε αυτούς τους ανάξιους, που το παίζουν και υπεράνω γιατί έχουν ένα αξίωμα και μας βλέπουν σαν μικρά ανθρωπάκια.
Παντού, υπάρχει η διαφθορά και όλοι θέλουν το εύκολο χρήμα στην τσέπη τους. Κάνεις δεν μίσησε το χρήμα, σ ’αυτό τον τόπο. Κάνεις δεν βλέπει μακριά για το καλό αυτού του τόπου. Ζούμε στην χώρα του συγγενή και του κουμπάρου και εδώ και κάποιες δεκαετίες μας διοικούν 5-6 οικογένειες της Κύπρου, που όπου σηκώσεις πέτρα τους βρίσκεις από κάτω.
Είμαστε άξιοι της μοίρας μας και εγώ προσωπικά, είμαι υπερ. των νέων που έχουν αγανακτήσει για την αναξιοκρατία που επικρατεί στο νησί μας, και μεταναστεύουν στο εξωτερικό για να ζήσουν τα όνειρα τους και την οικογένεια τους.
ΜΑΣ ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ
ΑΛΛΑ ΦΤΑΙΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ
Hitman