Το έχουμε στο D.N.A. να είμαστε αυτόχειρες. Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία, με τις μετάγραφες, με τα αποτελέσματα των παιχνιδιών, δεν βρίσκουμε ‘παμό’. Δεν μπορούμε, δεν θέλουμε, δεν τα καταφέρνουμε, όπως θέλουμε να το πούμε, μια ζωή, εμείς οι ΑΠΟΕΛιστες ζούμε μες τούτο το άγχος μες τα νεύρα μες τα πολλά ερωτηματικά.
Εμάθαμε τα εύκολα, να τα κάνουμε δύσκολα, για να μας καταπλακώνει η πίεση και φκένει το γέμα μας στην κεφαλί μας, μέχρι να πάθουμε κανένα εγκεφαλικό και να μείνουμε επιτόπου.
Συμβάντα που είναι επαναλαμβανόμενα, παύουν να είναι στυπώσει αλλά τρόπος ζωής. Έχουμε μάθει να ζούμε μ ’αυτό το τρόπο και τίποτα δεν μας εκπλήσσει άλλο πλέων.
Με λίγα λογία είμαστε μαζόχες/αυτόχειρες. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς. Δεν μπορώ να βρω κάτι άλλο να μας χαρακτηρίζει. Το έχουμε στο D.N.A. μας, να κάνουμε την ζωή μας δύσκολη, και μια ζωή να τρέχουμε να προλάβουμε τα γεγονότα. Γουστάρουμε τα δύσκολα.
Όπως ανάφερα και προηγουμένως, για εμάς είναι τρόπος για να μας πορωνόμαστε περισσότερο, να συσπειρωνόμαστε, να πηγαίνουμε παθιασμένα στο γήπεδο να στηρίζουμε την ομάδα μας με όλο μας το είναι. Έτσι έχουμε μάθει να ζούμε για το ΑΠΟΕΛ μας.
Γι’ αυτό σήμερα, όλοι πρέπει να είμαστε γήπεδο, για να στηρίξουμε τους ποδοσφαιριστές μας, να λιώσουμε τους αντιπάλους μας και να πάρουμε την πολυπόθητη πρόκριση, μέχρι το επόμενο άχα…ούχου!!!
ΑΥΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ!!!
ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ!!!
ΑΠΟΕΛΑΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!!!
ΜΟΝΟ ΑΠΟΕΛ
ΑΠΟΕΛ ΘΡΥΛΟΣ ΠΡΟΚΡΙΣΗ
Hitman